এজাক বৰষুণ
এজাক বৰষুণ
চোৱা .. চোৱানা ,
বৰষুণ সৰিছে টোপা - টোপে ,
ৰূপালী টোপালবোৰ যেন আমাৰ চোতালতে পৰিছে ।
মই নাজানো ..
এই বৰষুণ সুখৰ নে দুখৰ কাৰণ !
ইয়াৰ বাবে কোনোবাই হাঁহিছে-নাচিছে ,
আৰু কোনোবাই কান্দিছে ।
মনত আছে ...
আমি যে এই বৰষুণজাকত তিতি বৰ ভাল পাইছিলোঁ,
… আৰু আমি গান গাই গাই নাচিছিলোঁ …।
সেই সময়বোৰ এতিয়া অতীত হৈ গ’ল ,
কোনোবা দূৰণিৰ ঠাইলৈ আপোনজন গুছি যোৱাৰ দৰে গুছি গ’ল সুখৰ পল ।
আজি মোৰ বৰষুণ জাকলৈ বৰ ভয় লাগিছে অ' ..
এনে লাগিছে ই যেন আমাৰ ঘৰখন আকৌ এবাৰ উছন কৰিব ,
আকৌ এবাৰ অপমৃত্যু হ’ব
এটা অপৈণত সপোনৰ ।
তুমিতো জানাই ,
এনে বৰষুণে নমোৱা পানীৰ ঢলতেই
মোৰ মা - দেউতাও নোহোৱা হৈছিল ,
মই জানো ..
তোমাৰো একেই দুখ
আপোনক হেৰুওৱাৰ জীয়া দুখ … ।
হয়তো তোমাৰ বাবেও বৰষুণ অপৰাধী ।
তথাপিতো বৰষুণকতো আমি হত্যাকাৰী সজাব নোৱাৰোঁঁ ..
কাৰণ ―
বৰষুণ মানেই চোন সৃষ্টিৰ সপোন , সপোনৰ সৃষ্টি ।
বক্কৰ আলি l
স্নাতক প্ৰথম বৰ্ষ l
ছয়গাঁও মহাবিদ্যালয় l
0 Comments