header ads

সেউজীয়া পাতৰ কাহিনী | Assamese Poem by Puspanjali Panging Gam

 সেউজীয়া পাতৰ কাহিনী 



মই সেউজীয়া 

মোৰ দুবাহুত বিশাল  আকাশ ;


মোৰ জৰিয়তে পাবা 

প্ৰকৃতিৰ বিশালতা ।


মোৰ বাবে তুমি জী আছা

বিৰিঙিছে আকাশত  হাঁহি ;


মোৰ ছাঁয়াতে তুমি পাবা হিম-শীতল বতাহ 

মই  দিম তোমাক ফল-ফুল আৰু  বৰষুণ ।


মই  বতাহ , সৌন্দৰ্য , উদ্ভিদ ,অৰণ্য –

মোক হাত মেলিলেই পাবা


মই  আছোঁ  বাবেই সেউজীয়া আছে

ধৰাত জীৱ আছে ।


মোক তুলি ধৰা , মৰম কৰা

মোক নামাৰিবা ; মাৰি নেপেলাবা


মোক বচোৱা ―

বচোৱা ধৰণীখনৰ বাবে

নহ'লে যে গোলকীয় উষ্ণতা বাঢ়িব ;


তোমাৰ ভুলৰ বাবে ভুগিব কোনে ?

ভাবি চোৱা ,


নবপ্ৰজন্ম ধ্বংসৰ বাবে দায়ী কোন ?

মানৱীয়তা বিনষ্ট  নকৰিবা ।


আহাঁ ,সকলোৱে  এজোপা গছ ৰোৱা

আই মাতৃক জীয়াই ৰাখা ।


সুখৰ সেউজীয়া নৈখন বʼবলৈ দিয়া 

দায়িত্ব তোমাৰো – ভৱিষ্যতৰ বাবে ।


আজিৰ বিশ্ব পৰিবেশ দিৱসৰ দিনা

তুমিও লিখা সেউজীয়া পাতৰ কাহিনী------


লেখকৰ ঠিকনা:

পুষ্পাঞ্জলি পাংগিং গাম। 

সহ: শিক্ষয়িত্ৰী,

বৰুৱা পাহাৰতলী প্ৰাথমিক বিদ্যালয়।

চমৰীয়া শিক্ষাখণ্ড , কামৰূপ ।


Post a Comment

0 Comments