শৰৎ
মোৰ চোতালৰ শেৱালি জোপাই
শৰৎ অহাৰ বাতৰি দিলে ,
সন্ধিয়াৰ চেঁচা বতাহ জাকেও দেখোন
কৈ গ'ল মোক তাকেই কাণে - কাণে ।
সেউজীয়া পথাৰৰ দূৱৰি বনত
নিয়ৰৰ মুকুতা সৰে ,
পূৰ্ণ চন্দ্ৰমাৰ ৰূপালী জ্যোৎস্নাই
ধৰাৰ বুকুত দীপালী পাতে ।
দিনমণিৰ আগমনত বিলৰ পাৰত
শৰালি হাঁহ জাকে
দেও দি দি নাচিছে - বাগিছে
শৰৎ অহাৰ আনন্দতে ।
ফৰকাল আকাশে দিনৰ ভাগত আনে
ৰাংঢালী ৰ'দৰ খবৰ ,
সন্ধিয়াৰ আকাশৰ শুকুলা ডাৱৰে বিলাইছে
স্নিগ্ধ জোনাকৰ পোহৰ ।
দূৰৈৰ ক'ৰবাৰ পৰা আহিছে ভাঁহি
শংখ - ঘণ্টাৰ ধ্বনি ,
সেয়ে হয়তো হ'ব পাৰে কোনোবা
দুৰ্গোৎসৱৰ স্থলী ।
শৰতেই আনিছে শাৰদীয় বতৰা
নিৰ্মল মেঘমুক্ত গগন ,
প্ৰকৃতি ৰাণীও গাভৰু হৈছে
শৰতেই দিলে খবৰ ।
প্ৰধান শিক্ষয়িত্ৰী,
শুৱালকুছি সনাতন বালিকা প্ৰাথমিক l বিদ্যালয় ।
শিক্ষাখণ্ড - হাজো
0 Comments