অসমীয়া কবিতা, সোণালী আঘোণ, বলেন চন্দ্র দাস

 সোণালী আঘোণ

শাওণৰ পথাৰত হাল বাই

বোকা খচি ধানৰ কঠিয়া ৰুই

মূৰৰ ঘাম মাটিত পেলাই 

সেউজীয়া ধাননি ডৰা সোণালী হ'ল ।

আঘোণৰ পথাৰত কৃষকৰ হাতৰ জুমুঠিত

তীক্ষ্ণ কাঁচিখনৰ তিৰবিৰণি

য'ত আছে উৎসাহ আৰু লখিমীক

আদৰেৰে ভঁৰাললৈ নিয়াৰ আনন্দ ।

জোনাক ৰাতি আঘোণৰ পথাৰত

নিয়ৰসিক্ত শুই থকা খেতিডৰাই 

প্ৰতিজন কৃষকক দিয়ে সফলতাৰ অফুৰন্ত আনন্দ

আৰু অনাগত দিনৰ সুদিনৰ আশাৰ বতৰা ,

উৎসৱৰ দিনত দিয়ে ৰং-ধেমালি

আৰু সমাজত সম্প্ৰীতি গঢ়াৰ প্ৰেৰণা ।

ভোগালীৰ উৰুকাৰ নিশাৰ ভোজ ভাতেৰে

সৃষ্টিৰ বুকুত ৰাখিব জাতিৰ পৰম্পৰা 

আৰু ভাতৃত্ব বান্ধোনৰ মিলন সেতু ,

তাত নাই বিভেদ, নাই সংকীর্ণতা আৰু নীচতা

শীতৰ নিয়ৰৰ নিশাত শান্তিৰ নিদ্রা ।

বলেন চন্দ্র দাস

সহকাৰী শিক্ষক

বকো চৰকাৰী মজলীয়া বিদ্যালয়

শিক্ষা খণ্ড : বকো , কামৰূপ