অসমীয়া কবিতা, কবি কণ্ঠ, ৩য় বছৰ ৩য় সংখ্যা, লোহিত কুমাৰ দাস

 

কবি কণ্ঠ 

কবি মই

বজ্ৰ নিনাদিত কণ্ঠ মোৰ

মোৰ আগ্নেয়াস্ত্ৰৰ মুখেৰে

নিগৰি-নিগৰি বাগৰি আহে

অযুত শব্দ

শব্দ নহয় ই ,

মহাসমৰৰ আমোঘ অস্ত্ৰ

ওলাই আহে কণ্ঠেৰে মোৰ

বাৰুদৰ ধোঁৱা ,

সংকল্প মন্ত্ৰেৰে গঢ়া

স্বাধীনতাৰ ত্ৰিৰঙ্গা পতাকা ।

সৌদামিনীৰ গৰ্জন মোৰ

কবিতাৰ ছন্দ ,

প্ৰতি শব্দৰ দেহতে সনা আছে

যুগ-যুগান্তৰৰ 

ৰক্তাভ তেজৰ উদ্বিগ্নতা ,

শানিত তৰোৱালৰ তেজস্বিতা

আৰু আছে 

ৰুক্ষ হৃদয় জীপাল কৰা

ছন্দায়িত কমনিয়তা ।

কণ্ঠত মোৰ জাগ্ৰত 

গাণ্ডীৱৰ চিক্ মিকনি

বাজে ঝন ঝন ঝন

নাচি উঠে হেং দাং ,

কলমৰ মুখেৰে বৈ আহে

শৰাইঘাটৰ লাচিতৰ 

উষ্ম নিশ্বাস

অসম গৌৰৱ 

আৰু কোনোবা

নিৰাশ্ৰয়া বনিতাৰ

গলিত হৃদয়ৰ তপ্ত লোতক ।

লোহিত কুমাৰ দাস

অৱসৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষক ,

প্ৰৱীণ কুমাৰ চৌধুৰী উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয় ,

শিক্ষাখণ্ড : ছমৰীয়া ।