অসমীয়া নাট, মৃত্যুঘণ্টা, প্ৰদীপ কলিতা, ৪ৰ্থ বছৰ ২য় সংখ্যা

# মৃত্যুঘণ্টা #

   

            ( প্ৰথম খণ্ড )

            

             মঞ্চ নিৰ্দেশনাঃ

    (দুজন ল'ৰাই বাইক আৰু স্কুটি চলাই দুৰ্ঘটনা সংঘটিত কৰিব ৷ দুয়োৱে ৰাস্তাৰ দাঁতিত বাগৰি পৰিব ।)

 কৌশিকঃ ঐ তই কণা হৈছ নেকি বে ?

সুৰজিতঃ তই মোক অন্ধ বুলি কৈছ ?

কৌশিকঃ অ অন্ধ হয় বে । তই সামান্য স্কুটীখনকে চলাব নাজান । মই তোক ড্ৰাইভিং শিকাই দিম ৷

 সুৰজিতঃ সি এটা ড্ৰাইভাৰ ওলাইছে ! বাইকখনেই ভালকৈ চলাব নাজানে ! মোৰ পৰা শিকি লবি ৷

কৌশিকঃ ঐ , এই দুখন হাতেৰে পিহি পেলাম । মই এই অঞ্চলৰ দাদা হয় ।

সুৰজিতঃ ময়ো এই দুখন হাতেৰে মৰম কৰিম বুলি ভাবিছ হ’বলা ? 

 ( দুয়োৰে হতাহতি হয় । হঠাৎ ৰাজু নামৰ এজন ল'ৰা আহি উপস্থিত হ'ল । ৰাজুই কাজিয়া ভাঙি দিয়ে )

ৰাজুঃ ঐ মনে মনে থাকচোন । তহঁতৰ হৈছে কি ?

কৌশিকঃ বাইক খুন্দিওৱাৰ বাবে পাঁচ হাজাৰ টকা দিব লাগিব । 

সুৰজিতঃ তোৰ বাইক মই খুন্দিয়াইছো ? চোৰে গৃহস্থকে ওলোটাই চোৰ বান্ধিছে ।

কৌশিকঃ ঐ টেমা গৰম কৰি নানিবি । 

সুৰজিতঃ মোৰো স্কুটী চেপেটা কৰাৰ বাবে পাঁচ হাজাৰ টকা দে ।

কৌশিকঃ আবে তই ভুল কৰিবি আৰু মোকে টকা খোজ ৷

             ( এনেতে পুলিচ এজন সোমাই আহে )

পুলিচঃ ঐ তহঁতে কিহৰ বাবে কাজিয়া কৰিছ মই অনুমান কৰিছোঁ ৷

ৰাজুঃ ছাৰ , ইহঁতে এটা accident কৰিছে । আপুনি আহিল ভালেই হ'ল ।

পুলিচঃ মই তাৰ পৰা ইহঁত দুটাৰ accident টো দেখা পাইছোঁ ।

ৰাজুঃ আপুনিয়েই এটা মীমাংসা কৰি দিয়ক । 

পুলিচঃ প্ৰথমতে তহঁতৰ driving licence দুখন দেখুওৱা । ( সুৰজিতে দেখুৱাই কিন্তু কৌশিকে দেখুৱাব নোৱাৰিলে ।)

সুৰজিতঃ ঐ সোণামূৱা । মোক দেখোন ড্ৰাইভিং শিকাব খুজিছিলি । পিছে নিজৰেই দেখোন লাইচেন্স নাই ।

কৌশিকঃ ছাৰ , ই মোক ঠাট্টা-মস্কৰা কৰি থাকে ।

পুলিচঃ সি সঁচা কথাকে কৈছে । তই বস্তু বেলেগ আছ ।

   দ্বিতীয়তে তঁহতৰ হেলমেট আছে নে ?

সুৰজিতঃ মোৰ হেলমেট আছে ছাৰ । মই হেলমেট নোহোৱাকৈ ক'লৈকো নাযাওঁ ।

পুলিচঃ বঢ়িয়া কথা ৷ পিছে তোৰ আছেনে হেলমেট ?

     ( খঙেৰে ) আছেনে হেলমেট ?

ৰাজুঃ আছে যদি নকয় কিয় ?

কৌশিকঃ নাই ছাৰ । ঘৰৰ পৰা আনিবলৈ পাহৰিলোঁ ।

পুলিচঃ নাই, তোৰতো বৰ বৰ কথা । ইমান বদমাছ কিয় তই ? এতিয়াই দাণ্ডা লগাই ঠাণ্ডা কৰিম ।

ৰাজুঃ মানুহবিলাকৰ accident হ'লে ছাৰহঁতৰ কিমান কষ্ট হয় জাননে ? জনতাৰ শান্তি ৰক্ষা কৰিব নে যান-বাহনৰ দুৰ্ঘটনা ৰক্ষা কৰিব ?

সুৰজিতঃ ঐ তোৰ পৰা মোক টকা নালাগে । তই এতিয়াৰ পৰা বাইক চলালে হেলমেট পিন্ধি আহিবি ।

কৌশিকঃ মোক ক্ষমা কৰক ছাৰ ৷ আজিৰ পৰা মই তেনেকুৱা ভুল নকৰোঁ ৷

ৰাজুঃ হয় ছাৰ । তাৰ ভুলৰ বাবে এইবাৰ ক্ষমা কৰি দিয়ক । আজিৰ পৰা শপত খা তেনেকুৱা ভুল নকৰোঁ বুলি ।

পুলিচঃ দেখিলি মানুহৰ প্ৰতি এওঁলোকৰ কিমান উদাৰতা আৰু সহনশীলতা ৷ ভদ্ৰ হ'বলৈ শিক । তোৰ ভুলৰ বাবে বহুত টকা ফাইন ভৰাব পাৰোঁ । কিন্তু এইবাৰৰ বাবে ক্ষমা কৰি দিলোঁ ৷

ৰাজুঃ আপোনাক অশেষ ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিলোঁ ছাৰ ।

পুলিচঃ দুৰ্ঘটনাই আগজাননী দি নাহে । অকণমান অসাৱধান হ'লেই সকলো শেষ ৷ এনে দুৰ্ঘটনাৰ বাবেই এদিন মোৰ একমাত্ৰ সন্তানক হেৰুৱাইছিলোঁ ।

সুৰজিত + ৰাজুঃ ছাৰ , আপোনাৰ জীৱনতো ইমান ট্ৰেজেদী আছে বুলি আমি ভবাই নাছিলোঁ ।

পুলিচঃ সি গধূলি টিউচনৰ পৰা চাইকেলেৰে আহি আছিল ।

ৰাজুঃ তাৰ পিছত কি হ'ল ছাৰ ?

পুলিচঃ বিপৰীত দিশৰ পৰা এখন বাইকত দুজন ল'ৰা আহি আছিল । সিহঁতে তীব্ৰ বেগেৰে আহি খুন্দিয়াই দিলে । সি বিকট চিঞৰ মাৰি দূৰত ছিটিকি পৰিল ।

কৌশিকঃ তাৰপিছত কি হ'ল ছাৰ ?

পুলিচ: তাৰপিছত সকলো শেষ ! আশাৰ বালিঘৰ ভাঙি গ'ল । 

   পিছত গম পালোঁ সেই ল'ৰা দুটাই অভাৰ ড্ৰিংক্‌চ কৰিছিল । চিচি কেমেৰাৰ ফুটেজত ধৰা পৰিছিল সিহঁতে wrong side ৰে আহি মোৰ পোণাকনক খুন্দিয়াইছিল ।

ৰাজুঃ ছাৰ , বৰ ট্ৰেজিক ! এদিন ময়ো মোৰ দাদাক হেৰুৱাইছোঁ এনেকৈয়ে ।

সুৰজিতঃ কেনেকৈ হেৰুৱালা ? 

ৰাজুঃ অলপতে জালুকবাৰীৰ অসম ইঞ্জিনিয়াৰিং কলেজত সংঘটিত হোৱা দুৰ্ঘটনাৰ কথাও সকলোৱে জানে ।

কৌশিকঃ সেই দুৰ্ঘটনাটোৰ লগত তোমাৰ কি সম্পৰ্ক আছে ?

ৰাজুঃ সেই ঢুকোৱা সাতজন ছাত্ৰৰ এজন মোৰ দাদা ।

পুলিচঃ কি ক'লা ? উহ্‌ ভগৱান !

ৰাজুঃ হয় ছাৰ । সি সৰুৰে পৰা অতি চোকা আছিল ৷ ঘৰখনত অভাৱ অনাটনে কোঙা কৰি দিছিল ৷ সি টিউচন কৰি নিজৰ খৰছ উলিয়াইছিল ।

কৌশিকঃ তাৰপিছত কি হ'ল ?

ৰাজুঃ বহুত কষ্ট কৰাৰ ফলত পাঁচটা চেমিষ্টাৰত তাৰ ভাল ৰিজাল্ট হ'ল । 

পুলিচঃ ইমান ভাল ল'ৰাজন সিহঁতৰ লগত কিয় গৈছলি ?

ৰাজুঃ হোষ্টেলত তাৰ ওচৰত থকা বন্ধুজনক কৈ গৈছিল অনিচ্ছা সত্তেও যাবলগীয়া হোৱাৰ কথাটো । 

সুৰজিতঃ সংগৰ দোষতে আমাৰ বহুতো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে অমূল্য জীৱনটো হেৰুৱায় ।

পুলিচঃ তোমাৰ মোৰ দৰে আন বহুতৰে এনেকুৱা কৰুণ কাহিনীৰে ভৰা জীৱন আছে ।

     পৃথিৱীত আটাইতকৈ বেছি মৃত্যু হয় দুৰ্ঘটনাত । আমি সকলোৱে হেল্‌মেট ব্যৱহাৰ কৰি আমাৰ জীৱন ৰক্ষা কৰোঁ আহক ।

ৰাজু আমি কোনেও মদ খাই গাড়ী চলাব নালাগে ।

সুৰজিতঃ হে শ্ৰদ্ধাৰ ৰাইজ , অন্যমনস্ক হৈ আৰু ম'বাইল ফোনত কথা পাতি কেতিয়াও গাড়ী নচলাব ।

কৌশিকঃ তীব্ৰ গতিত গাড়ী নচলাই নিজৰ জীৱন ৰক্ষা কৰক ।

পুলিচঃ যান-বাহনৰ নিয়ম-নীতি মানি গাড়ী চলাওক । আপোনালোকৰ পৰা ফাইন লোৱাটো আমাৰ উদ্দেশ্য নহয় ৷ আমাৰ উদ্দেশ্য দুৰ্ঘটনাৰ পৰা মানুহৰ অমূল্য জীৱন ৰক্ষা কৰাহে । 

    হে মোৰ সুধীবৃন্দ , এইবাৰ চাওকচোন অন্য এক ঘটনা --------।

          ( ২য় খণ্ড )

 ( খুড়ীয়ে চোতাল সাৰি থাকিব। এনেতে মানসী আনন্দ মনেৰে আহি খুড়ীক অৰূপৰ পৰীক্ষাৰ ভাল ফলাফলৰ বাবে শুভেচ্ছা দিব ।)

মানসীঃ অ’ খুড়ী , পাৰ্টি খুবাৱ লাগিব । অৰূপে ইমান ভাল ৰিজাল্ট কৰিছে। First class 1st. 

খুড়ীঃ তোৰো ভাল ৰিজাল্ট বুলি শুনিছোঁ । 

মানসীঃ ময়ো first class 10 th position.

খুড়ীঃ ভগৱানে তঁহতক আৰু সুমতি দিয়ক । 

মানসীঃ পিছে অৰূপ ক'লৈ গৈছে ?

খুড়ীঃ অ' সি স্কুটীখন লৈ গৈছে চ'কলৈ । মিঠাই-চিঠাই অকণমান আনিবলৈ গৈছে ।

মানসীঃ ৰাতি আমাৰ ঘৰত আটাইয়েকে ভাত খাবলৈ নিমন্ত্ৰণ জনালোঁ ।

খুড়ীঃ মই অৰূপৰ সৈতে যাম দিয়া । সি অহালৈ বাট চোৱা । আহিবৰ সময় হৈছেই ।

মানসীঃ নাই , মই এঠাইলৈ যাব লাগে ।

   ( এনেতে মানসে দৌৰি আহিব )

মানসঃ অ’ খুড়ী সৰ্ব্বনাশ হৈছে !

খুড়ীঃ কি সৰ্বনাশ হৈছে ?

মানসঃ তহঁতৰ অৰূপ দাদাৰ চ'কত বাইক accident হৈছে ।

খুড়ীঃ কি ! accident হৈছে ? হে ভগৱান ! (কান্দিব)

মানসঃ তাক হস্পিটেললৈ লৈ গৈছে । তই নাকান্দিবি খুড়ী । সি ভাল হৈ যাব ।

মানসীঃ অ খুড়ী , ঈশ্বৰে তাক ৰক্ষা কৰিব ৷ কেৱল ধৈৰ্য ধৰা ।

মানসঃ আজি ইমান এটা ভাল খৱৰ ওলাইছে । আজিহে নো দুৰ্ঘটনাটো হ'ব লাগে নে ? 

মানসীঃ সি অকল পঢ়াতে চোকা নাছিল ৷ লিখা-মেলাটো পাৰ্গত আছিল । তাৰ উপৰিও গীত , নাটক , আবৃত্তিতো খুব সুন্দৰ আছিল । 

খুড়ীঃ ঐ মানস , সি কুশলে আছে নে ? মোৰ সোণটোৱে মোক এৰি যাব নোৱাৰে ।

     মানসী, তহঁতে তাক লৈ আহ । সি মোৰ একমাত্ৰ সন্তান । সি নাথাকিলে মই কেনেকৈ জীয়াই থাকিম অ’ ? 

        ( এনেতে পুলিচ আহে )

মানসঃ ছাৰ , অৰূপৰ খবৰ কি ?

পুলিচঃ সি আৰু এই পৃথিৱীত নাই । 

খুড়ীঃ মিছা কথা । সি মৰিব নোৱাৰে । (জোৰেৰে কান্দিব আৰু বলীয়াৰ দৰে হ'ব ) সি জীয়াই আছে ---- । তঁহতে মিছা খবৰ দিছ ।

    মই তাক বিচাৰি যাওঁ , অৰূপ ---অৰূপ------ মোৰ সোণটো -----।

পুলিচঃ তোমালোক যোৱা তেখেতক বিচনাত শুৱাই থোৱাগৈ । 

      হে ঈশ্বৰ , তুমি ইমান নিষ্ঠুৰ কিয় ? আজি তাৰ পৰীক্ষাৰ খৱৰো ওলাইছে । 

       হে শ্ৰদ্ধাৰ ৰাইজ, অৰূপক এখন মাৰুতি ভানে খুন্দা মাৰিছিল । সি ছিটিকি গৈ পকা ৰাস্তাত পৰিলে । অৰূপে হেলমেট পিন্ধি গৈছিল । কিন্তু হেলমেটৰ ফিটাডাল নমৰাৰ বাবে দুৰ্ঘটনাত মূৰৰ পৰা হেলমেটটো ছিটিক পৰিল আৰু পকা ৰাস্তাত তাৰ মূৰটো পৰি ফাটি গ’ল ৷ বহুত তেজ ওলাল । হাস্পতাললৈ নিয়া হ'ল যদিও বচাব নোৱাৰিলে । 

       এটা প্ৰতিভা অকালতে মৰহি গ’ল ৷

আহক আমি সকলোৱে মিলি যান-বাহনৰ নীতি-নিয়ম মানি নিজকে সুৰক্ষিত কৰি এটা সুখী জীৱন যাপন কৰোঁ ।

 শ্লোগানঃ (সমস্বৰে )  

                  * নিচাসক্ত হৈ গাড়ী নচলাব ।

                  * তীব্ৰ বেগেৰে গাড়ী নচলাব ।

                  * গাড়ী চলালে অন্যমনস্ক নহ’ব ।

                  * যান-বাহনৰ নীতি-নিয়ম মানি চলক ।

ৰচনাঃ প্ৰদীপ কলিতা
সহঃ শিক্ষক , হাজো উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় ।