অসমীয়া নাট, তপ্ত আশাৰ বাণ, প্ৰদীপ কলিতা, ৪ৰ্থ বছৰ ৪ৰ্থ সংখ্যা,

তপ্ত আশাৰ বাণ 

                    চৰিত্ৰসমূহ : 

      (১)  বিজয় দাসঃ এজন আদৰ্শবান শিক্ষক ৷

                                বয়স ৪০ বছৰ।

        (২) ৰজত কলিতা --- এজন আদৰ্শৱান যুৱক ৷ গাঁৱৰ পুথিভঁৰালৰ সভাপতি ৷

                                   বয়স ৩৫ বছৰ ৷

        (৩) গোপাল দাস ---  এজন কাঠকটীয়া মানুহ ।

                                   বয়স ৫০ বছৰ ।

        (৪) বিজু বৰা --- এজন আদৰ্শৱান যুৱক । 

                             বয়স ৩০ বছৰ ।

         (৫)  যদু বৰা --- ৩০ বছৰীয়া গোপালৰ সহযোগী , কাঠকটীয়া মানুহ ৷

         (৬)  মধু বড়ো --- ৪০ বছৰীয়া গোপালৰ সহযোগী , কাঠকটীয়া মানুহ ৷

         (৭) নিৰ্মালী দাস --- গোপালৰ ঘৈণীয়েক । 

                                    বয়স ৪০ বছৰ 

         (৮) ৰিজু ডেকা -- ২৫ বছৰীয়া আদৰ্শৱতী 

              যুৱতী৷

         (৯)  চাকিল আহমেদ --- ৪০ বছৰীয়া এজন কাঠৰ চোৰাং বেপাৰী ৷

  (চাকিল আহমেদ এজন কাঠৰ চোৰাং ব্যৱসায়ী । তেওঁ গোপালহঁতক হাবিৰ কাষৰ এটুকুৰা নিৰ্জ্জ্বন ঠাইত লগ ধৰাৰ উদ্দেশ্যে উপস্থিত হ'ল । চাকিলৰ হঠাৎ ফোনটো ৰিং কৰি উঠিল । )

চাকিলঃ হেল্লো , অ' ছাৰ, নমস্কাৰ , নমস্কাৰ ।  অ’ ছাৰ তিনিখন ট্ৰাকত ভৰ্তি কৰি শাল , গমাৰী , চেগুণ পঠিয়াই দিছোঁ। 

         নাই নাই বাটত কোনো অসুবিধা নাপাব । মই সকলো মেনেজ কৰিছোঁ । আপোনাৰ জেগাত মাল পৰিব । No tension Sir...এতিয়া এৰিলোঁ । অকে অকে চাৰ । 

            (এনেতে গোপালহঁত মতা গন্তব্যস্থলীত

উপস্থিত হয় । সিহঁতৰ লগত গছ কটা মেচিন , দা , কুঠাৰ , ডাঙৰ ৰচী আদি থাকিব ৷)

চাকিলঃ অ' তঁহতক কেতিয়া মাতিছিলো ? এতিয়া দহ বাজি গ'ল । এঘাৰ বাজো বাজো । সময়ৰ মূল্য বুজি নাপাঅ’ ।

মধুঃ   আমি গাঁৱৰ মানুহ । বহুত ঘৰুৱা জঞ্জাল থাকে । সেইবোৰ মাৰি আহোতে অকণমান দেৰি হ'ল । বেয়া নাপাব ।

চাকিলঃঃ চুপ থাক ! ঘৰৰ সমস্যা কাৰ নাই । মই ইমান দূৰৰ পৰা কেনেকৈ সময়ত আহি পালোঁ ?

গোপালঃঃ হয় চাৰ ৷ ই অলপ অকঁৰা আৰু লেজি । ঐ দেখা নাই , চাৰহঁত সময়ৰ প্ৰতি কিমান সচেতন ?

যদুঃ সেইবাবেই চাৰহঁতে ধনী মানুহ হ'ব পাৰিছে । জীৱনত ধন ঘটিব পাৰিছে । আমি নোৱাৰোঁ ।

চাকিলঃ  অ' আকৌ । আমি সময়তকৈ আগতে উপস্থিত হওঁ । কথাতে কয় দেখোন সময়ৰ বাণ সময় মতে মাৰিব নোৱাৰিলে শহাপহুৰ মাংস খাব নোৱাৰে ।

মধুঃ  হয় চাৰ । 

চাকিলঃ কি হয় ? সময়ৰ মূল্য নুবুজা কিছুমান অপদাৰ্থৰ লগত বাৰ্তালাপ কৰি আছোঁ ।

      গোপাল কাইটি , ইহঁত দুটাই ঠিকমতে চাৰ্ভিছ দি আছে নে ? 

গোপালঃ  বৰ্তমান ঠিকেই আছে । পিছত কি কৰে নাজানো ?

যদুঃ  মই আজিৰ পৰা এই কাম নকৰোঁ । মোৰ ঘৰৰ পৰা বাধা আহিছে। 

মধু: মোৰো ঘৰুৱা সমস্যা । ল'ৰাটোৰ বেমাৰ । তাক ভালদৰে চিকিৎসা কৰাব লাগে ।

চাকিলঃ কি ?... কাম নকৰ ?

যদুঃ বহুত ৰিক্স আছে । ভয় লাগে । নাহিলে আপুনি বেয়া পাব ?

চাকিলঃ মই জানো তঁহতৰ পেটৰ কামোৰণি । এতিয়াৰ পৰা তহঁতৰ সাত শ হ'ব প্ৰতিদিনে ; হ'ব নে ?

 গোপালঃ  হ'ব চাৰ । তঁহতৰ কিবা আপত্তি আছে নেকি ?

যদুঃ  আমাৰ নিজৰ সমস্যাৰ কথা কৈছোঁ ৷ 

চাকিলঃ  সমস্যা কাৰ নাই ? সকলোৰে সমস্যা থাকে । সমস্যাৰ সমাধান সূত্ৰ উলিয়াব নোৱাৰা বোৰে জীৱনত হাৰি যায় । তঁহত যিটো পথত আছ , সেই পথটোৰ পৰা সহজতে আঁতৰি যাব নোৱাৰ ।

মধুঃ কিয় নোৱাৰোঁ ?

যদুঃ  কিহত বাধা আছে ?

চাকিলঃ  আমাৰ চোৰাং চিকাৰৰ নেটৱৰ্কখন তঁহতে সকলো জান ৷ এতিয়া যদি গুচি যা , পুলিচ নতুবা আনক তঁহতে কৈ নিদিবি বুলি কি গেৰান্টি আছে ?

গোপালঃ  ইহঁত ইমান চালু নহয় চাৰ । 

চাকিলঃ  আজিকালি নিজৰ মানুহেই গাদ্দাৰী কৰে । ইহঁতনো কোন কুটা ? মই কাকো বিশ্বাস নকৰোঁ ৷

মধুুঃ  আমাৰ প্ৰতি অকণো বিশ্বাস নাই নে ?

যদুঃ  আমি বিশ্বাসঘাটক নহয় চাৰ ।

চাকিলঃ  তেনেহ'লে তঁহতে আজিৰ পৰা কাম নকৰোঁ বুলি কিয় কৈছ ?  তঁহত নাথাকিলে মোৰ বেপাৰ কি হ'ব ? ( অগ্নিশৰ্মা হৈ ) মোৰ ব্যৱসায় নচলিলে মই কাকো সুধাই নেৰোঁঁ । তঁহতে জানাই মই কিমান ভয়ংকৰ ?

গোপালঃ  চাৰ, ইহঁতৰ কথাত ধৰি নাথাকিব । অ’ই তঁহতে চাৰৰ মতে কাম কৰি যা । কিবা বিপদ হ'লে চাৰে নিশ্চয় সহায় কৰি দিব ।

চাকিলঃ  ব্যৱসায় ভাল হ'লে তঁহতক পুৰস্কাৰ দিয়া হ'ব ৷ কেৱল ভালদৰে কামবোৰ কৰি যা । 

মধুঃ  হ'ব দে , আমি কাম কৰিম । বিপদত পৰিলে আমাক চাব চাৰ ।

গোপালঃ  যদু , তয়ো আপত্তি কৰিব নালাগে দে  ।

যদুঃ  হ'ব দে । আমাৰ সমস্যাৰ কথাহে কৈছিলোঁঁ ৷

চাকিলঃ  তহঁতে হাবিত গৈ মূল্যৱান গছবোৰ কাটিবি । সময়ত তঁহতৰ ওচৰলৈ গাড়ী যাব । সহায় কৰিলে হ'ল ।

গোপালঃ  ( কওঁ-নকওঁকৈ)  আমাৰ গাঁৱৰ সংঘৰ ল'ৰা-ছোৱালীবো…[22:36, 8/27/2024] Nirola Deka: আমাৰ ঘৰত আহি এইবোৰ নকৰিবলৈ কৈ গৈছে ।

যদুঃ সিহঁতৰ বাবেই আমাৰ ভয় হৈছে । বিজয় নামৰ এজন মাষ্টাৰৰ নেতৃত্বত বন সংৰক্ষণৰ বাবে অভিযান আৰম্ভ কৰিছে ।

মধুঃ  সিহঁতে পৰিৱেশ সজাগতাৰ ওপৰত সভা-সমিতি পাতি জনসাধাৰণক সচেতন কৰিছে ।

চাকিলঃ  (হাঁহি) হয় নেকি ? বন সংৰক্ষণ কৰিবলৈ চৰকাৰৰ এটা বিভাগ আছে নহয় । সিহঁতৰ সেইবোৰ কাম নহয় ।

গোপালঃ  ইহঁত কেইটাই নলগা জেঙত লাগি ফুৰা । বেলেগ কাম নাই বেটাহঁতৰ ৷

চাকিলঃ  ফৰেষ্টৰ মানুহ আৰু পুলিচ থানা  আমাৰ লগত থকালৈকে সিহঁতে একো কৰিব নোৱাৰে । সিহঁতে চিনা নাই আমি কোন ? পৰুৱাৰ পাখি গজে কেৱল মৰিবলৈ । 

গোপালঃ  হয় চাৰ । আমাৰ সন্মুখত আহিলে কাটি পেলাম বাপ্পেকে ।

চাকিলঃ  এইবোৰক লৈ অকণো ভয় কৰিব নালাগে ৷ আমি সকলোতে ব্যৱস্থা কৰিছোঁ ৷

  তেনেহ'লে মই আহো । এই ল এহাজাৰ টকা । ৰাতি দেহৰ বিষ মাৰিবি । সময়ত তঁহতৰ প্ৰাপ্য দিয়া হ'ব ৷

     ( চাকিল গুচি যায় )

গোপালঃ  তেনেহ'লে আমি যাও ব'ল ৷

মধুুঃ  মোৰ হ'লে মানুহজনক ভাল লগা নাই ৷

যদুঃ  কৰ্মচাৰীক কেনে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে সি নাজানে ৷ 

মধুঃ  আজিৰ পৰা মোৰ আৰু এনেকুৱা কাম কৰাৰ ইচ্ছা নাই । বেমাৰৰ অজুহাত দেখুৱাই কামত নগ'লে হ'ল ৷

যদুঃ  তোৰ লগত ময়ো একমত ভাই ৷

গোপালঃ  তঁহতে কি আবোল-তাবোল বকিছ ? এই মানুহজন কেনেকুৱা তঁহতে নাজান নেকি ?

মধুঃ  জানো। সি এটা গুণ্ডা !  আমি নগ'লে সি কি কৰিব ?

গোপালঃ  তঁহতৰ ডাঙৰ বিপদ হ'ব । তঁহতৰ বিপদ হোৱাটো মই নিবিচাৰোঁ ।

যদুঃ  সেয়া তাৰ ভাবুকি । আমি ইমান কম টকাত বিক্ৰী যোৱাটো উচিত নহয় । আমাৰো আত্মসন্মান আছে ।

মধুঃ  আমি কাম কৰিব লাগিলে আমাৰ মজুৰি বঢ়াব লাগিব । এই চৰ্ত আমি দিম ।

গোপালঃ  সি দেখোন কৈছে আমাক পুৰস্কাৰ দিম বুলি ৷ সময়ত কি হয় দেখা যাব ? এতিয়া ব'ল ৷

যদুঃ  তোৰ কথামতেহে আজি আমি যাম । কাৰণ তোৰ বাবেহে আমি দুয়ো আহিছিলোঁ--এই বেয়া পথটোলৈ ।

    ( সিহঁতে গছ কটা সঁজুলিবোৰ সামৰি লৈ হাবিলৈ ওলাল ৷ তেতিয়াই ৰজতহঁতে সিহঁতক আগভেটি ধৰিলে )

ৰজতঃ  অ’ ৰহ ! তহঁতে হাবিত গৈ গছ কাটিব নোৱাৰা ৷

গোপালঃ  তহঁত বাধা দিবলৈ কোন ?

বিজুঃ   আমি বনাঞ্চল ধ্বংস হ'বলৈ দিব নোৱাৰোঁ ।

মধুঃ  আমি বনাঞ্চল ধ্বংস কৰিছোঁ ! ফাল্টু কথা নকবি দে ।

ৰিজুঃ  তহঁতে বনাঞ্চল ধ্বংস কৰিছ । তহঁত অপৰাধী ৷

যদুঃ বনাঞ্চল ধ্বংস হ'লে তহঁতৰ ক্ষতি কি হ'ব ?

ৰিজুঃ  বনাঞ্চল ধ্বংস হ'লে পৰিৱেশ বিনষ্ট হ'ব ।

বিজুঃ  পৰিৱেশ বিনষ্ট হ'লে আমাৰ ভয়ংকৰ বিপদ হ'ব ।

ৰজতঃ  তঁহতে পৰিৱেশ বিনষ্ট কৰিছ । সেইবাবেই তহঁত দেশৰ শত্ৰু ।

মধুঃ  যা-তা কথা নকবি দে । আমাক কামত বাধা নিদিবি ৷ কথা বেয়া হ’ব বাপ্পেকে ।

ৰিজুঃ  কি কৰিব পাৰিবি তহঁতে ? আমি বাধা দিমেই ৷ তহঁতে গছ কাটিবই নোৱাৰা ।

গোপালঃ  তহঁতৰ দৰে ফাল্টু কেইটাই একো কৰিব নোৱাৰ‌ !

ৰজতঃ  আমাক ফাল্টু বুলিলি ? তহঁতে চোৰাংকৈ হাবিত গৈ গছ কাটিবি আৰু ওলোটাই আমাকে দাবী-ধমকি দিবি ।

বিজুঃ  ইচ্ছা কৰিলে এইমাত্ৰ ফৰেষ্টৰ মানুহক খবৰ কৰি তহঁতক ধৰি বান্ধি নিয়াব পাৰোঁ ।

গোপালঃ  ঐ ফৰেষ্টৰ মানুহে ঘটি ডালো কৰিব নোৱাৰে । আমাৰ বছে সিহঁতক মেনেজ কৰি থৈ দিছে । 

মধুঃ  গোপাল কাইটি , ঢোৰা সাপৰ ফোচফুচনি মোৰ ভাল নালাগে---একো কৰিব নোৱাৰে---। গতিকে ইহঁতক মাৰি পেলাব লাগে ।

যদুঃ  ঢোৰা সাপ মাৰি কি লাভ হ'ব ? চিকা মাৰি হাত গোন্ধোৱাৰ লেখীয়া হ'ব ।

মধুঃ  যদু কাইটি ঢোৰা সাপৰ ফোচফুচনি মোৰ একেবাৰে সহ্য নহয় । গতিকে ইহঁতক মাৰি পেলোৱাই ভাল ।

গোপালঃ  ঠিকেই কৈছ !

যদুঃ  ঐ মধু ফেঁটী সাপ মাৰ । জীৱনত নাম , যশ ইত্যাদি সকলো পাবি ৷

বিজুঃ  ঐ ফেঁটী সাপ মাৰা ! তঁহতে কেতিয়াবা ফেঁটী সাপ মাৰি পাইছ ? 

ৰজতঃ পাৰ যদি গাত হাত দেচোন । দেখুৱাই দিম ক'ৰ পানী ক’লৈ যায় ?

ৰিজুঃ  তহঁত বহুত বাঢ়ি গৈছ । কুকুৰক লাই দিলে গললৈ জঁপিয়ায় ।

বিজুঃ  তহঁত আমাৰ গাঁৱৰ কলংক । জীৱনত কেতিয়াবা ভাল কাম কৰি পাইছনে ?

যদুঃ  তহঁতে কিমান ভাল কাম কৰি আছ আমাৰ জনা আছে । সংগঠন কৰি নিজৰ জেপবোৰ গৰম কৰি আছ ।

ৰজতঃ  সংগঠন কৰা আৰু সমাজৰ দহৰ হকে কাম কৰা মানুহক তহঁতে বেয়া চকুৰে চাৱ । তহঁতে আজিলৈকে সমাজৰ বাবে একো কাম কৰা নাই । গতিকে তঁহতৰ চিন্তা-ভাৱনাবোৰ কিদৰে শুদ্ধ হ'ব ?

ৰিজুঃ  দেশ তথা সমাজত ঘটি থকা দুৰ্নীতি , ভ্ৰষ্টাচাৰ অনীতি-অনিয়ম আদিবোৰ আঁতৰাই সুস্থ , নিকা সমাজ গঢ়াৰ বাবেই সংগঠনৰ প্ৰয়োজন আছে ।

বিজুঃ  এইবোৰ কথা ইহঁতৰ আগত কৈ কি লাভ হ'ব ? বান্দৰে নাৰিকলৰ মোল কি বুজিব ? 

     তহঁতক এটা  কথা কৈ থওঁ - সংগঠনক ধৰি কথা কেতিয়াও নক’বি । 

  ৰিজুঃ  আমি মানু্হৰ মাজত কি কি কাম কৰি আছো তহঁতে দেখা নাই ? তহঁতে আমাক টকা খোৱা বুলি কৈছ ?

যদুঃ হাজাৰ বাৰ কম । আজিকালি সংগঠনবোৰৰ টকা-পইচাৰ কিমান কেলেংকাৰী ? 

মধুঃ  (ঠাট্টা কৰি ) ভুতৰ মুখত ৰাম নাম ।

   যা তহঁতে মাইক্ৰ’ফোন লৈ দল-সংগঠনৰ নেতাৰ দৰে চিঞৰি চিঞৰি ক----- পৰম শ্ৰদ্ধাভাজন ৰাইজ ! আমি আপোনালোকৰ বাবে ওলাই আহিছোঁ দেশৰ সেৱা কৰিবলৈ । আপোনালোকৰ সুখত সুখী আৰু দুখত দুখী হ'বলৈ আমি জীৱনটো উৎসৰ্গা কৰিছোঁ------

ৰজতঃ  Stop , Stop ! তহঁতৰ উদ্ধতালিৰ চৰম সীমা অতিক্ৰম কৰিছ । এতিয়াই তহঁতৰ ওপৰত বিহিত ব্যৱস্থা ল’ম । (পকেটৰ পৰা ম'বাইল উলিয়ায়)

       (এনেতে বিজয় মাষ্টৰ আহে)

বিজয়ঃ ঐ তহঁতৰ হৈছে কি ? তহঁতে কাজিয়া কৰিছ কিয় ?

বিজুঃ  আপুনি আহি ভালেই কৰিছে । শিক্ষক হিচাপে আপোনাৰ এই অঞ্চলত এটা ভাল নাম আছে ।

বিজয়ঃ  শিক্ষক হিচাপে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ উন্নয়নৰ লগতে সমাজৰ প্ৰগতিৰ কথাও মই ভাবিব লাগিব । 

  পিছে ৰজত তই দেখোন বৰ খং কৰিছ ?

ৰজতঃ  আজি ইহঁতে হাবিত গৈ চোৰাংকৈ গছ কাটিবলৈ যাবলৈ ওলাইছিল আৰু আমি বাধা দিয়াৰ বাবে আমাকে ওলোটাই চোৰ বান্ধিব খোজে ।

ৰিজুঃ  ইহঁত কাঠৰ চোৰাং চিকাৰী ! আমি মানা কৰাৰ বাবে ওলোটাই আমাকে ঠাট্টা মস্কৰা কৰে ।

বিজয়ঃ  তহঁতে জাননে , তহঁতে এটা বেয়া পথেৰে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছ । এইটো এটা অপৰাধ । It is crime for the society.

গোপালঃ  মাষ্টাৰ বাবু , আমি কেনেকৈ চলিম ?  আমি দেখোন লঘোণে মৰিব লাগিব । আমাৰ চলিবলৈ কোনো পথেই নাইকিয়া হৈছে । 

ৰজতঃ  জীৱনত চলিবলগীয়া বহু পথ আছে । কেৱল বিচাৰি ল'ব জানিব লাগিব ।

বিজয়ঃ  ৰজতে ঠিকেই কৈছে । তহঁতক চলাৰ পথ মই দেখুৱাম । এইবোৰ আজিৰ পৰা বাদ দিম বুলি কথা দে ।

গোপালঃ  আমি ব'ছক নোসোধাকৈ একো ক'ব নোৱাৰোঁ । 

যদুঃ  তাক কিয় সুধিব লাগে ? আমি তাৰ  গোলাম নেকি ? 

গোপালঃ তই একো কথাতে চিৰিয়াছ নহয় । অ' মধু তই ব'ছে কোৱা কথাবোৰ কচোন ।

মধুঃ  মানুহজন ক্ষুধাতুৰ বাঘৰ দৰে । গছ কটা কাম নকৰিলে আমি বিপদত পৰিম ।

বিজয়ঃ  তহঁতে অনাহকত ভয় কৰিছ ৷ আমি থানাত এইবিষয়ে আলোচনা কৰি এখন এজাহাৰ দিম । তাক যিকোনো প্ৰকাৰে ধৰিবই লাগিব । চোৰাং চিকাৰীৰ দুষ্ট চক্ৰটোক আমি উৎখাত কৰিবই লাগিব ।

গোপালঃ পুলিচ থানাবোৰো বোলে মেনেজ হৈ থাকেহেে । আপুনি আমাক নিৰাপত্তা দিব লাগিব । 

বিজয়ঃ  সকলোবোৰ থানা নহয় । দেশত নীতি- নিয়ম , আইন-আদালত আছে নহয় । দেখা নাই অলপতে এছ পি , ডি এছ পি কোনো সাৰি যাব পৰা নাই ৷ এইক্ষেত্ৰত চৰকাৰ কঠোৰ হৈছে ।

যদুঃ  তথাপিও দেখোন বেয়া কামবোৰ হৈ থাকে ৷ সেইবাবে আমাৰ শংকা হয় ।

 ৰজতঃ  তহঁতে বেছি ভয় কৰিছ ৷ সিহঁতৰ লগত থাকি কাম কৰি তহঁতৰ জীৱনৰ নিৰাপত্তা আছে বুলি ভাবা নেকি ?

বিজুঃ  মই ভাবো কেতিয়াও নাই । বেয়া পথত থকাসকলৰ শেষ পৰিণতি অতি বেয়া । 

বিজয়ঃ  আমি জানো অশুভ শক্তিৰ বিৰুদ্ধে শুভ শক্তিৰ সদায় জয় । আমি সকলোৱে ঐক্যবদ্ধ হৈ যুদ্ধ কৰিব লাগিব ।

ৰিজুঃ  মহিষাসুৰক নিধন কৰিবলৈ দুৰ্গা  গোসাঁনীক দেৱতাসকলে কেনেদৰে অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ দি সহ…

ৰিজুঃ  মহিষাসুৰক নিধন কৰিবলৈ দুৰ্গা  গোসাঁনীক দেৱতাসকলে কেনেদৰে অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ দি সহায় কৰিছিল নিশ্চয় জানা ? ঠিক তেনেকৈ আমিও যুঁজিব লাগিব অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে ।

মধুঃ  হ'ব দে । আমি আজিৰ পৰা এইবিলাক কাম নকৰোঁ । তহঁতৰ কথা মতে কাম কৰি যাম ।

বিজয়ঃ  তঁহতে এটা কথা মনত ৰাখিবি । কষ্টৰে অৰ্জা ধন বেছি নহ'লেও কিন্তু অধিক মূল্যবান হয় ৷

বিজুঃ  ছাৰ , ইহঁতক বনাঞ্চল ধ্বংসৰ কুফল বোৰ কওকচোন ।

ৰিজুঃ  হয় ছাৰ । আমিও ভালদৰে জানি লওঁ ।

বিজয়ঃ  তহঁতে জাননে উদ্ভিদে বায়ুমণ্ডলত অক্সিজেন এৰি দিয়ে আৰু জীৱ-জন্তুবোৰে নিশাহত এৰি দিয়া কাৰ্বন ডাই অক্সাইডখিনি গ্ৰহণ কৰি উদ্ভিদে সূৰ্যৰ পোহৰত নিজৰ আহাৰ প্ৰস্তুত কৰে ?

গোপালঃ  হয় নেকি ?  ইয়াৰ বিষয়ে দেখোন আমি একো নাজানোঁঁ । আৰু কি কি হয় কওঁকচোন ?

বিজয়ঃ  আমি এটা ভয়ংকৰ যুগলৈ গৈ আছোঁ । 

যদুঃ  ভয়ংকৰ যুগলৈ গৈ আছোঁ ?

বিজয়ঃ  এৰা । পৃথিৱীত জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ ফলত মানুহৰ দ্বাৰা সৃষ্ট বস্তুবোৰ , কল-কাৰখানা , মটৰগাড়ী ইত্যাদিবোৰৰ পৰা ওলোৱা ধোঁৱা , ধূলিকণা , আৱৰ্জনাৰ ফলত বায়ুমণ্ডলত কাৰ্বন ডাই অক্সাইড , ছালফাৰ-ডাই-অক্সাইড , নাইট্ৰিক অক্সাইড , কাৰ্বন-মন-অক্সাইড আদি গেছবোৰ উদ্ভৱ হোৱাৰ ফলত ষ্ট্ৰেট'স্ফিয়াৰত থকা অ'জ'ন স্তৰত ফুটা হৈছে । 

মধুঃ  ফুটা হৈছে ? সেই ফুটাৰে কি আহে ছাৰ ?

বিজয়ঃ  সেই ফুটাৰে সূৰ্যৰ পৰা নিৰ্গত অতি বেঙুনীয়া ৰশ্মি পাৰ হয় ।

যদুঃ  অতি বেঙুনীয়া ৰশ্মি আহিলে কি হয় ? 

বিজয়ঃ  জীৱ-জন্তুৰ ছালৰ বেমাৰ হ'ব পাৰে । বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাৰ সমীক্ষা মতে অতি বেঙুনীয়া ৰশ্মি জীৱ-জন্তুৰ ছালত পৰিলে ছালৰ কেন্সাৰো হ'ব পাৰে ।

গোপালঃ   কেন্সাৰ বেমাৰ ----। আমি দেখোন নিগমে মৰিব লাগিব !

বিজয়ঃ  আৰু শুন । এতিয়া পৃথিৱীৰ গোলকীয় উষ্ণতা দিনক দিনে বৃদ্ধি পাই আছে । এদিন মেৰু অঞ্চল আৰু হিমালয়ৰ দৰে পৰ্বতবোৰৰ  বৰফবোৰ গলি সাগৰ-মহাসাগৰৰ জলপৃষ্ঠ বৃদ্ধি হৈ পৃথিৱীত মহাপ্লাৱনৰ সৃষ্টি হ'ব ।

মধুঃ  মহাপ্লাৱনৰ সৃষ্টি হ'ব !  আমি সকলোৱে নিগমে মৰিব লাগিব ৷ ঐ যদু মোৰ তিৰি- চলিকেইটা তই চাবি দে ।

যদুঃ  দুৰ্যোগ হ'লে আমি সকলোৱে সিপূৰীলৈ যাব লাগিব ।

গোপালঃ  মোৰ হ'লে মৰিবলৈ অকণো ভয় নাই । 

মধুঃ  কেইদিনমান আগতে তই দেখোন এডাল ঢোৰাসাপ দেখোতে আটাহ পাৰি উঠিছিলি ।

গোপালঃ  যমলৈ সকলোৰে ভয় লাগে দেচোন ।

যদুঃ  হ'ব হ'ব আমি সকলোৱে বুজিছোঁ -- তোৰ মৰণলৈ অকণো ভয় নাই ।

গোপালঃ  হ'ব দে ঠাট্টা কৰিব নালাগে । 

         মাষ্টাৰ বাবু ; আপোনাৰ পৰা বহুত নজনা কথা জানিলোঁ ৷ গছ-গছনিৰ সৈতে ইয়াৰ সম্পৰ্ক কি ? 

ৰজতঃ  বিজয়ে দেখোন কৈছিল উদ্ভিদে আহাৰ প্ৰস্তুত কৰিবলৈ কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইড ব্যৱহাৰ কৰে আৰু লগতে বায়ুমণ্ডল পৰিশোধিত কৰে ।

গোপালঃ  বায়ুমণ্ডল পৰিশোধিত কৰে । আমি আজি বহুতো নজনা কথা জানিলোঁঁ ।

ৰজতঃ  আমাৰ দেশৰ ৰাজধানীত আটাইতকৈ বেছি প্ৰদূষণ হয় । ইয়াৰ কাৰণ কি জানানে ? 

যদুঃ  আমি একেবাৰে নাজানো ? ক'চোন কাৰণটো?

ৰজতঃ  বৰ্দ্ধিত জনসংখ্যা , বিলুপ্ত উদ্ভিদ , অত্যাধিক কল-কাৰখানা , যান-বাহনৰ বাবেই মহানগৰীখনত বেছি প্ৰদূষণ হয় । আনকি মাজে মাজে এছিড বৰষুণো হয় ।

মধুঃ  এছিড বৰষুণ হ'লে কি হ'ব পাৰে ?

ৰজতঃ এছিড বৰষুণ হ'লে মানুহৰ বহুত ক্ষতি হ'ব পাৰে । এই বৰষুণ যদি ইতিহাস প্ৰসিদ্ধ ঠাইবোৰৰ কীৰ্তি চিহ্ন , মঠ-মন্দিৰ , মছজিদ ইত্যাদিত পৰে তেনেহ'লে বিস্তৰ ক্ষতি হ'ব ।

বিজুঃ  তাৰমানে আমাৰ ৰাজধানীখন অস্বাস্থ্যকৰ ঠাই ।

ৰজতঃ  অ' । তাত গৰমৰ দিনত বৰ গৰম আৰু ঠাণ্ডাৰ দিনত অতিপাত ঠাণ্ডা । এতিয়া আমাৰ গুৱাহাটী খনো সেই পৰ্যায়লৈ আগবাঢ়ি গৈ আছে ।

ৰিজুঃ  এয়া হৈছে মানুহে সৃষ্টি কৰা নৰমেধ যজ্ঞ ৷

বিজয়ঃ  এতিয়া আমি যদি বনাঞ্চল ধ্বংস কৰি থাকো তেনেহ'লে ৰজতে কোৱাৰ দৰে বায়ুমণ্ডল পৰিশোধিত হ'ব কেনেকৈ ? গোলকীয় উষ্ণতা দিনক দিনে বৃদ্ধি হ'ব । তাৰফলত পৃথিৱীৰ মানুহৰ বিপদ ঘন্টা বাজি উঠিব ।

গোপালঃ  তাৰ উপায় কি ? 

বিজয়ঃ  আমি কল-কাৰখানা , যান-বাহন আদিবোৰ প্ৰদূষণ মুক্ত কৰিব লাগিব ।

বিজুঃ  যধে মধে গছ-গছনি নাকাটি সকলোৱে  বৃক্ষৰোপণ কৰি ধৰিত্ৰী আইক উদ্ধাৰ কৰিব লাগিব ।

ৰিজুঃ  উদ্ভিদ অবিহনে আমাৰ জীৱন অসাৰ । দৈনন্দিন জীৱনৰ সকলোখিনি পোৱাৰ উপৰিও উদ্ভিদে গৰাখহনীয়া ৰোধ কৰে , পৰিৱেশ শীতল কৰে ।

বিজুঃ  উদ্ভিদৰ পাতে বায়ুমণ্ডলৰ ধূলিকণা ধৰি ৰাখিব পাৰে । উদ্ভিদ আমাৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণৰ ।

ৰজতঃ  উদ্ভিদৰ উপকাৰিতাৰ বিষয়ে কৈ শেষ কৰিব নোৱাৰি । 

      ( এনেতে নিৰ্মলা বৌৰ প্ৰৱেশ)

বিজয়: সৌ দেখোন , বৌ আহিব ধৰিছে ৷ 

নিৰ্মলাঃ  তোমালোক ইয়াতেই আছা । তোমালোকক লগ কৰিবলৈ মই ইয়ালৈ দৌৰি আহিছোঁ ৷

বিজুঃ  আমাক লগ কৰিবলৈ আহিছা ? 

ৰিজুঃ  (ধেমালি কৰি) আমি কিবা জগৰ লগালোঁ নেকি বৌ ?

নিৰ্মলাঃ  তোমালোকে একো জগৰ লগোৱা নাই । তোমালোক সমাজৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ । সমাজ সংস্কাৰক ।

ৰজতঃ  মই কিন্তু একো ধৰিব পৰা নাই ।

বিজয়ঃ  বৌ কি কাৰণে ইয়ালৈ আহিছে , মই অনুমান কৰিব পাৰিছো ? কোৱাচোন বৌ, সকলো বিৱৰি কোৱা ।

নিৰ্মলাঃ  মোৰ মানুহটোৱে এই দুজনৰ লগত লগ লাগি কাঠৰ চোৰাং কাৰবাৰত লাগিছে । কিমান কলো এইবোৰ এৰিবলৈ ? তিৰোতাৰ কথাত কোনে গুৰুত্ব দিয়ে ?

গোপালঃ  হ'ব দে , ইমান লাজ দিব নালাগে । আমি সকলোবোৰ এৰি পেলাইছোঁঁ ।

ৰজতঃ  নাৰীৰ সন্দৰ্ভত এজন মহান দাৰ্শনিকে কৈছিল- তোমালোকে মোক এগৰাকী নাৰী দিয়া । মই তোমালোকক এটা জাতি উপহাৰ দিম ।

বিজুঃ  সঁচাকৈয়ে নাৰী অনন্য । নাৰীয়ে সৃষ্টিও কৰিব পাৰে আৰু ধ্বংসও কৰিব পাৰে । 

ৰজতঃ  যি পুৰুষে নাৰীক মৰম , স্নেহ , শ্ৰদ্ধা , ভক্তি কৰিব নোৱাৰে সেই পুৰুষ অহংকাৰী , মদগৰ্বী আৰু অসৎ প্ৰকৃতিৰ হয় ।

নিৰ্মলাঃ  মই মানুহজনক কিমান ক'লো বেয়া পথেৰে কাম নকৰিবলৈ । সৎ পথেৰে কাম কৰিলে মানসিক শান্তি পোৱা যায় । আমি লাগিলে এসাঁজ খাই এসাঁজ লঘোণে থাকিম তথাপিও বেয়া পথেৰে ধন ঘটাটো মই মুঠেও পছন্দ নকৰোঁ । 

বিজয়ঃ  গোপাল কাইটি , বৌৰ নিচিনা সাদৰী তিৰোতা পাবলৈ কিমানজন মানুহৰ ভাগ্যত মিলে ?

নিৰ্মলাঃ  মই সাদৰী তিৰোতা নহয় কাৰণেটো তেখেতে এই পথেৰে যাত্ৰা কৰিছে । মই কিমান দিন কৈছিলো- আমাৰ ল'ৰা-ছোৱালী দুটাক মানুহ কৰাৰ স্বাৰ্থত এনেবোৰ কামৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগে ৷

গোপালঃ  আমি আজি অনুতপ্ত । বিজয়ে কোৱাৰ দৰে আমি সকলোবোৰ কৰিম ৷ তোক বৰ দুখ দিলোঁ । মোক ক্ষমা কৰি দে । 

মধুঃ  অ বৌ । আমাক আৰু লাজ নিদিব । ইমান দিনে কৰা ভুলৰ প্ৰায়চিত কৰিম ।

যদুঃ  আমি লোভত বন্দী হৈছিলোঁঁ । ইহঁতে আমাক উদ্ধাৰ কৰিলে । আমি পুলিচক সকলোবোৰ ক'ম।

নিৰ্মলাঃ  সঁচাকৈয়ে নে ? তোমালোকক কি বুলি ধন্যবাদ দিম- মোৰ ভাষা নাই । 

ৰিজুঃ  ধন্যবাদ দি সাৰি গ'লে নহ'ব বৌ । 

বিজুঃ  তাৰ প্ৰতিকাৰ কৰিব লাগিব বৌ ।

নিৰ্মলাঃ  তাৰমানে কি ? মই একো ধৰিব পৰা নাই ৷

ৰজতঃ  আপোনাৰ ঘৰত কেৰেচীয়া হাঁহ আছে নহয় ?

নিৰ্মলাঃ  বহু কেইটা আছে ৷

ৰজতঃ  তাৰে এটা মাৰি তোমাৰ হাতেৰে সকলোৱে এসাঁজ খোৱাৰ ধান্দা কৰিছে ।

নিৰ্মলাঃ  (হাঁহি) বৰ ভাল লাগিল । তোমালোকক এসাঁজ খুৱাব পাৰিলে আমি সৌভাগ্যৱান হ'ম ৷

গোপালঃ  বৰ ভাল প্ৰস্তাৱ দিলা । যদু আৰু মধুও থাকিব ।

নিৰ্মলাঃ  কোনে কৈছে সিহঁতক এৰিবলৈ ? সকলোৱে লগে ভাগে এসাঁজ খাম আকৌ ।

মধুঃ  বৌৱে বৰ সুন্দৰ খানা বনায় । আমাৰ প্ৰায়ে খোৱাৰ সৌভাগ্য হয় ।

নিৰ্মলাঃ  হ'ব দে , বৌৱাৰাক ইমান প্ৰশংসা কৰিব নালাগে ৷ ভাল লাগিল , তহঁতে যে শুদ্ধ পথটো পলমকৈ হ'লেও চিনি পালি ।

গোপালঃ  আজি এটা আমাৰ কাৰণে ভাল দিন । মোৰ ঘৰত ৰাতিৰ সাঁজৰ বাবে সকলোকে নিমন্ত্ৰণ জনালোঁ ৷

বিজুঃ  (ৰগৰ কৰি) কাইটি , কেৰেচীয়া হাঁহ হ'ব নে ?

গোপালঃ  আৰে কিয় নহ'ব ! ঈশ্বৰে দিয়া পুখুৰীত মাছো আছে ৷ লোকেল মাছ খুৱাম ।

বিজয়ঃ  ঐ তহঁতে খোৱা-লোৱাতহে গুৰুত্ব দিছ । আমি নিৰামিখ খাদ্যৰেও এসাঁজ খাই আনন্দ লভিব পাৰোঁ । 

ৰজতঃ  অৱশ্যে হয় । ইহঁতে ধেমালিহে কৰিছে । 

নিৰ্মলাঃ  ভগৱানে দিয়া সকলো আছে । পিছে তোমালোকে গোটেই কেইটা আহিব লাগিব । কোনোবাই নাহিলে আমি খুব বেয়া পাম ।

ৰজতঃ তহঁতৰ আজি কিবা অসুবিধা আছে নেকি ? 

বিজুঃ  মোৰ এঠাইলৈ যাবলগীয়া আছিল ৷ যিহেতু খানা বৰ মজবুত গতিকে যোৱা cancel ৷ . 

ৰজতঃ  লোকেল মাছ আৰু কেৰেচীয়া হাঁহৰ কিন্তু power আছে দে । 

           (সকলোৱে হাঁহিব)

গোপালঃ  তেনেহ'লে সকলোৱে আমাৰ ঘৰলৈ গধূলি আহিবি । 

ৰিজুঃ  নিশ্চয় যাম । আজি আমাৰ বাবে এটা স্মৰণীয় দিন হৈ ৰ'ব ৷

বিজুঃ  পিছে আগন্তুক বিশ্ব পৰিৱেশ দিৱসৰ কাৰণে আমি কি কৰিম ?

ৰজতঃ  আমি সকলোৱে বৃক্ষৰোপণ কৰি অনাগত দিনত আহিবলগীয়া বিপদৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত । 

বিজয়ঃ  ধৰিত্ৰীৰ আজি অসুখ । ধৰিত্ৰীৰ অসুখ নিৰ্মূল কৰিবলৈ আমি মানুহক সজাগ কৰিব লাগিব । আগন্তুক বিশ্ব পৰিৱেশ দিৱসৰ বাবে আমি সকলোৱে সংকল্পবদ্ধ হওঁ আহক ৷ পৰিৱেশ অনিষ্ট কৰা সকলো বৰ্জন কৰি আমি বৃক্ষৰোপণৰ কাৰ্যসূচী ৰূপায়ণ কৰোঁ ।

ৰজতঃ  আমি সমস্বৰে গাওঁ------( কোৰাছ )

        গছ থাকিলে মানুহ থাকিব ৷ 

        এক বৃক্ষ দশ পুত্ৰ সম ।

       বনাঞ্চল ধ্বংস ৰোধ কৰক ।

       সকলোৱে বৃক্ষ ৰোপণ কৰক ।

(দূৰণিৰ পৰা জ্যেতি সংগীত ভাঁহি আহিব)

        গছে গছে পাতি দিলে

      ফুলৰে শৰাই 

 ৰাম ৰাম-----।

         ৰচনা : প্ৰদীপ কলিতা

  শৈক্ষিক তত্বাৱধায়ক ,    

 হাজো উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় , হাজো ৷