অসমীয়া কবিতা, ঋতুৰাণী শৰৎ, শেৱালী বৈশ্য ,৫ম বছৰ-১ম সংখ্যা,

 ঋতুৰাণী শৰৎ

আহিনৰ আচলত ধৰি লয়লাস খোজেৰে   

ধৰাৰ বুকুলৈ নামিছে ঋতুৰাণী শৰৎ ,      

শ্যামলী গছে-বনে সানিছে ৰঙা ৰহণ ।

ডাল ভৰা তগৰ , বকুল , হাচনাহানাৰ 

মৃদু সৌৰভৰ মহা পয়োভৰ , 

নিশাৰ ভাগত তলসৰা শেৱালিয়ে শুভ্ৰ দলিছা পাৰি শৰতক জনাইছে স্বাগতম্ ৷

নৈৰ পাৰৰ কঁহুৱা ডৰাই প্ৰাণ ঢালি নাচে ,  

ৰিব্ ৰিব্ মলয়াই সেউজী ধাননিৰ বুকুত সুৰৰ মূৰ্চ্ছনা তোলে ৷

ঋতুৰাণীৰ আগমন , চৌদিশ আনন্দত মগন ৷ শাৰদীয় উৎসৱত নাচোনৰ লহৰ 

শৰৎকাল অতি বিতোপন ৷

দিনৰ ভাগত নীল গগণত

ৰাংঢালি ৰ’দে নাচে ,

সন্ধিয়া আকাশৰ পূৰ্ণ চন্দ্ৰমাৰ

ৰূপালী বৰষুণ সৰে ৷

টুপ্‌ টুপ্‌ নিয়ৰে সেউজী বননিত

 মুকুতা মালা গাঁথে ৷

ঋতুৰাণী শৰতে ধৰাৰ বুকুলৈ 

আনন্দৰ সমাহৰ আনে ৷

 

শেৱালী বৈশ্য 

প্ৰধান শিক্ষয়িত্ৰী 

শুৱালকুছি সনাতন বালিকা প্ৰাথমিক বিদ্যালয়